แพทย์ผู้เคยต่อต้าน!

ณ ภาควิชาสูติศาสตร์-นรีเวชวิทยา คณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ประตูห้องทำงานของแพทย์ผู้หนึ่งมีภาพสะดุดตาแสดงศรัทธาของเจ้าของห้อง ศรัทธาอันเด่นชัดนี้สร้างความฉงนให้แก่ผู้มาเยือนเมื่อทราบว่าในอดีตนายแพทย์ท่านนี้เคย “ต่อต้าน” บุรุษในภาพนั้นเป็นเวลาอันยาวนาน

ท่านคือ รศ.นพ. วิรัช วิศวสุขมงคล จบการศึกษาจากคณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปัจจุบันอายุ 58 ปี ท่านเป็นสูตินรีแพทย์และเป็นอาจารย์แพทย์อยู่ที่โรงพยาบาลจุฬาฯ และเป็นศิษยาภิบาลคริสตจักรพันธกิจไทยทรินิที่ ภรรยาชื่อ ดร.วัลลภา วิศวสุขมงคล จบปริญญาเอกด้าน Organization Development จากประเทศฟิลิปปินส์ มีบุตรสามคนชื่อ นางสาววิชุดา ทำงานที่ ในตำแหน่ง Resourcing  Manager ที่ Tesco Lotus  นางสาววรรณรัตน์ กำลำงจะเดินทางไปศึกษาต่อในหลักสูตร MCA ที่ Imperial College ประเทศอังกฤษ  และนักศึกษาเพทย์. วิญช์  ศึกษาแพทย์ปีที่ 6 คณะแพทย์ศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

หลังจากจบการศึกษาในปี ค.ศ. 1978 คุณหมอวิรัชได้สมรสกับคุณวัลลภาซึ่งขณะนั้นเป็นพยาบาลอยู่ที่โรงพยาบาลกรุงเทพคริสเตียน ทั้งคู่เป็นพุทธศาสนิกชน คุณหมอวิรัชต้องไปทำงานใช้ทุนแพทย์ที่โรงพยาบาลมหาราช จังหวัดนครศรีธรรมราช คุณวัลลภาจึงย้ายไปทำงานที่โรงพยาบาลนครคริสเตียนในจังหวัดเดียวกัน เธอได้มีโอกาสรู้จักเพื่อนที่เป็นคริสเตียนมากขึ้นอีกหลายคน และได้ยินได้ฟังเรื่องของพระเยซู…แต่ไม่รู้จักพระองค์เมื่อคุณหมอวิรัชทำงานใช้ทุนเรียบร้อยแล้ว ได้ย้ายกลับมาอยู่กรุงเทพฯ และคุณวัลลภาได้กลับไปทำงานที่โรงพยาบาลกรุงเทพคริสเตียนอีกครั้งหนึ่ง คุณหมอวิรัชเล่าว่า “ภรรยาผมบอกว่าเขาฝันเห็นพระเยซู 2 ครั้ง และเธอใช้คำว่า เธอตกหลุมรักพระเยซู ผมก็บอกเธอว่าเธอคงเก็บเรื่องในที่ทำงานมาฝัน” อย่างไรก็ดี เธอเริ่มศึกษาเรื่องของพระเจ้าอย่างจริงจังโดยการอ่านพระคัมภีร์และการฟังเรื่องราวต่างๆ ของพระเยซูจากการสอนจริยธรรมคริสเตียนประจำวันที่โรงพยาบาล จนวันหนึ่ง เธอก็ได้เปิดใจต้อนรับพระเยซูเข้ามาในใจของเธอ และเป็นสมาชิกของคริสตจักรใจสมาน สุขุมวิทซอย 6 ไม่นานหลังจากนั้น เธอได้ตัดสินใจเบนเข็มจากอาชีพพยาบาลมาทำงานที่คริสตจักรใจสมานเต็มเวลาแม้สามีและคุณแม่ของเธอจะไม่เห็นด้วยอย่างมาก “ผมไม่อยากให้เธอออกจากงานที่ทำอยู่ แต่ด้วยความรัก ผมจึงยอมให้เธอทำงานอย่างที่ต้องการ” งานใหม่ของคุณวัลลภาได้รับค่าตอบแทนน้อยกว่าอาชีพพยาบาล แต่เป็นงานหนักและต้องเสียสละอย่างมากในการช่วยเหลือเอาใจใส่ผู้ที่มีความทุกข์ยากในหลายรูปแบบ “ผมต้องแบ่งรายได้ของผมให้แก่เธอซึ่งผมรู้สึกเสียดายเงินของผม ทำให้เรามีปากเสียงกันบ่อยครั้ง มีอยู่วันหนึ่ง ระหว่างที่ผมขับรถไปส่งเธอทำงานที่คริสตจักร ผมถามเธอว่า ถ้าให้เลือกระหว่างพระเยซูกับผม เธอจะเลือกใคร เธอตอบว่า เธอรักผมมาก แต่ถ้าจำเป็นต้องเลือก เธอขอเลือกพระเยซูคริสต์ ผมโกรธมากจึงจอดรถทันทีและเปิดประตูไล่เธอลงจากรถ และเธอเดินร้องไห้เข้าไปในที่ทำงาน จากนั้นผมก็ทั้งต่อต้านและทะเลาะกับเธอเรื่อยมา แต่ภรรยาของผมก็อดทนกับผมมาก”

ในปี 1994 คุณหมอวิรัชได้เดินทางไปศึกษาต่อด้านการผ่าตัดผ่านกล้อง (Gynecologic Endoscopic Surgery) ที่ประเทศฝรั่งเศส ประเทศนี้มีคนใช้ภาษาอังกฤษน้อยและคุณหมอวิรัชเองใช้ภาษาฝรั่งเศสได้ไม่ดีนัก คุณหมอรู้สึกโดดเดี่ยวและมีความทุกข์พอสมควร เมื่อถึงช่วงการเตรียมทำวิทยานิพนธ์ อาจารย์ที่ปรึกษาได้บอกให้คุณหมอวิรัชเดินทางไปเมืองปารีสเพื่อนำข้อมูลมาทำวิทยานิพนธ์ คุณหมอมาคิดว่าการเดินทางจะต้องเสียค่าใช้จ่ายไม่น้อยและอาจทำให้ไม่มีเงินจ่ายค่าหอพักและค่าอาหารในเดือนถัดไปแน่นอน ท่านจึงตัดสินใจไม่ไป “เมื่อผมไม่ไป ผมก็มาคิดว่าถ้าไม่มีข้อมูล ผมก็จะทำวิทยานิพนธ์ไม่ได้และผมก็จะเรียนไม่จบ ทำให้ผมเครียดมากถึงกับต้องนั่งสมาธิทำใจให้สงบ แต่ใจก็ไม่สงบ ตอนนี้เองที่ผมนึกถึงพระเยซูที่ผมเคยต่อต้าน เคยด่าว่า เคยดูถูกกับภรรยามามาก ผมลองขอให้พระเยซูผู้เป็นพระเจ้าช่วยผมโดยผมกำหนดวิธีการเสร็จสรรพคือขอให้ภรรยาผมส่งเงินมาจากประเทศไทยให้ทันเวลา เมื่ออธิษฐานแล้วก็สบายใจขึ้นบ้าง แต่ไม่หายกังวลเสียทีเดียว เพราะติดต่อทางเมืองไทยไปแล้วทั้งทางจดหมายและโทรศัพท์ ก็ยังไม่ได้รับคำตอบ หลังจากนั้น อาจารย์ที่ปรึกษาเรียกพบผม ผมเครียดมาก ผมคิดหาข้อแก้ตัวกับอาจารย์ที่ไม่ได้ไปเอาข้อมูลที่ปารีสตามที่ท่านสั่ง แล้วผมก็แปลกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นมาก วันที่ผมเข้าไปพบท่าน ท่านบอกว่า ‘คุณไม่ต้องไปปารีสแล้ว ผมติดต่อไปที่นั่นและเขาได้ส่งข้อมูลมาให้แล้วอยู่ในแผ่นดิสก์นี้ คืนนี้ถ้าคุณว่าง คุณมานั่งทำงานกับผม (คือตัวอาจารย์เอง) จะให้ผมวิเคราะห์ตารางข้อมูลอะไรก็บอกมา’ ผมได้นั่งทำงานกับอาจารย์ที่ปรึกษาถึงเที่ยงคืนอยู่ 2 วัน อาจารย์ช่วยวิเคราะห์ข้อมูลให้ผมทั้งหมด ผมเพียงแต่นำข้อมูลไปเขียนให้เรียบร้อย ผมงงมาก กลับไปนั่งอธิษฐานขอบคุณพระเจ้า สิ่งที่ผมกำหนดให้พระเจ้าช่วยผมนั้น พระองค์ไม่ได้ตอบอย่างที่ผมอยากให้เป็น แต่ได้รับผลอย่างที่ผมอยากได้ และไม่ใช่ด้วยวิธีการของผม แต่เป็นวิธีการของพระเจ้า ตอนที่ผมลองขอให้พระเจ้าช่วยนั้น ผมได้ท้าทายพระองค์ว่า ถ้าปัญหาของผมได้รับการแก้ไข ผมจะยอมไปโบสถ์ แล้วพระเจ้าก็แก้ปัญหาให้ผมจริงๆ หลังจากเรียนจบกลับมาเมืองไทย ผมก็ได้ไปโบสถ์ตามที่ผมสัญญา คือไปที่คริสตจักรร่วมนิมิต”

หลังจากที่คุณหมอวิรัชได้ศึกษาเรื่องพระเยซูคริสต์ระยะหนึ่ง ท่านรู้ว่าท่านได้เลือกทางเดินชีวิตที่ถูกต้องแล้ว ท่านได้พบความจริงที่ท่านไม่สามารถปฏิเสธได้คือความรักอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้าที่มีต่อชีวิตของท่าน สิ่งนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรือเรื่องที่ท่านคิดไปเอง ท่านจึงได้ตัดสินใจต้อนรับพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอดและประกาศตนเป็นคริสเตียนในวันที่ 10 พฤศจิกายน 1995 โดยเป็นสมาชิกสมบูรณ์ของคริสตจักรร่วมนิมิตซึ่งท่านได้มีโอกาสเล่าประสบการณ์ที่ท่านมีกับพระเจ้าและแบ่งปันพระพรที่ท่านได้รับจากการศึกษาถ้อยคำของพระเจ้าจากพระคริสตธรรมคัมภีร์ให้สมาชิกอื่นๆ ฟัง โดยที่ไม่ได้จบศาสนศาสตร์จากโรงเรียนพระคริสต์ธรรม

คุณหมอวิรัชกล่าวถึงตนเองว่า “เดิมผมเป็นคนก้าวร้าว ดุ และงก ไม่เคยให้อะไรใคร ไม่ค่อยสนใจภรรยาและลูก ภรรยาผมทำงานรับใช้พระเจ้าลำบากมาก ผมก็ไม่สนใจ” คงเป็นเพราะท่านเป็นแพทย์ ท่านจึงมีความมั่นใจในตัวเองและคิดว่าตัวเองถูกเสมอ พระเจ้าได้เปลี่ยนท่านทีละเล็กทีละน้อย ท่านรู้สึกได้ว่ามีแรงต่อต้านระหว่างความรู้สึกผิดและถูก มีหลายสิ่งที่ดึงท่านไม่ให้ดำเนินชีวิตกับพระเจ้า เช่น ความรู้สึกสะดวกสบายที่คอยขัดขวางความเชื่อในพระเจ้า ความรู้สึกไม่อยากไปคริสตจักรในวันอาทิตย์เพราะความเหนื่อยล้าจากงานหรืออื่นๆ ทุกครั้งที่มีความรู้สึกเช่นนี้ท่านรู้ดีว่าจิตวิญญาณของท่านยังไม่เติบโตในพระเจ้า ต้องอาศัยการอธิษฐาน การอ่านพระคริสตธรรมคัมภีร์ และพบปะพูดคุยรับการหนุนใจจากเพื่อนคริสเตียน สามสิ่งนี้เป็นกุญแจสำคัญที่ช่วยนำคนให้กลับมาสู่ทางของพระเจ้าและมีจิตใจที่เจริญขึ้น

ต่อมาในปี 1999 คุณวัลลภาได้หนุนใจให้สามีของเธอก่อตั้งคริสตจักรเอง เธอบอกว่า “พระเจ้าเรียกคุณให้มารู้จักพระองค์และแบ่งปันเรื่องของพระองค์แก่ผู้อื่น คุณมีโอกาสแล้วก็น่าจะมีภาระใจในการก่อตั้งคริสตจักร” คุณหมอวิรัชจึงเริ่มต้นตามที่ภรรยาสนับสนุน เริ่มแรกมีสมาชิกในกลุ่มของท่านประมาณ 10 คน ร่วมอธิษฐานอดอาหารเพื่อขอการทรงนำจากพระเจ้า สถานที่ประชุมคือชั้นล่างของบ้านทาวน์เฮ้าส์ของท่าน ต่อมา พระเจ้าตอบคำอธิษฐานให้สามารถซื้อทาวน์เฮ้าส์ติดกันอีก 1 ห้องเปิดทะลุถึงกัน สร้างเป็นอาคาร 3 ชั้น ชื่อว่า “คริสตจักรพันธมิตรทรินิที่ “ ภายใต้สังกัดสหกิจแห่งประเทศไทย  และเป็นที่ตั้งของ “มูลนิธิสายใยแห่งความหวัง” ส่วนท่านและครอบครัวย้ายไปอยู่บ้านอีกหลังหนึ่งไม่ห่างจากคริสตจักร คุณหมอวิรัชรับหน้าที่เป็นศิษยาภิบาลผู้ดูแลสมาชิกและพันธกิจของคริสตจักรตลอดจนเป็นผู้เทศนา “เราไม่มีผู้รับใช้พระเจ้าเต็มเวลา สมาชิกทุกคนเป็นผู้รับใช้พระเจ้าร่วมกัน สิ่งหนึ่งที่ผมสัมผัสได้คือพระเจ้าเป็นผู้ควบคุมอยู่เหนือทุกสิ่ง ผมยังทำงานเป็นสูตินรีแพทย์ซึ่งเป็นภารกิจที่ต้องให้เวลากับงาน เดี๋ยวคนไข้คลอด เดี๋ยวผ่าตัด แต่พระเจ้าก็จัดเตรียมทุกสิ่ง พระองค์จัดเวลาให้ผมสามารถเป็นทั้งหมอและทั้งผู้รับใช้พระเจ้าที่คริสตจักรให้ลงตัวเสมอ เมื่อเรารู้จักที่จะวางใจพระเจ้า พระองค์จะทรงควบคุมทุกอย่างให้แก่เรา ในระหว่างการทำหน้าที่ทั้งหมดนี้ ผมขอบคุณพระเจ้าสำหรับคุณแม่ของภรรยาผมซึ่งป่วยเป็นมะเร็ง ก่อนที่ท่านจะเสียชีวิต ท่านได้เปิดใจต้อนรับพระเจ้า และท่านยังขอให้ลูกๆ ของท่าน คือน้องๆ ของภรรยาผมมาเชื่อพระเจ้าทั้งหมด เวลานี้คุณแม่ของผมเองก็มาเชื่อพระเจ้าแล้ว แม้เมื่อก่อนท่านจะต่อต้าน แต่ท่านเองกลับรับเชื่อก่อนผมเสียอีก”

ในสายตาของคนทั่วไป แพทย์เป็นผู้ที่ประสบความสำเร็จแทบจะทุกด้านไม่ว่าจะเป็นการศึกษา อาชีพ ความมั่งคั่ง และฐานะทางสังคม เมื่อมีทุกสิ่งแล้วก็ไม่น่าที่แพทย์จะต้องแสวงหาอะไรอีกแล้ว แต่คุณหมอวิรัชมีความเห็นว่า “คนที่เป็นแพทย์ไม่ได้มีชีวิตที่ครบบริบูรณ์ในทุกเรื่อง ทุกคนมีปัญหาของตัวเอง เช่น ปัญหาในการประกอบวิชาชีพ ปัญหาในครอบครัว ปัญหาการงาน ผมเองก็มีปัญหาจึงได้มารู้จักพระเจ้า พระเจ้าเรียกผมให้มาเชื่อพระองค์ก็เพราะผมมีปัญหา”

ความเชื่อในฤทธิ์อำนาจของพระเจ้ามีบทบาทสำคัญในการประกอบวิชาชีพทางการแพทย์ของท่าน คุณหมอวิรัชอธิบายว่าโดยทั่วไปความเจ็บป่วยจะหายได้โดยการแพทย์คือคนไข้ต้องไปหาหมอและรับการรักษา แต่บางคนก็หายด้วยวิธีการอื่นๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่พิสูจน์ไม่ได้ชัดเจน คุณหมอวิรัชมีประสบการณ์และมีความเชื่อว่า “พระเจ้าใช้มือมนุษย์ในการทำงานของพระองค์ การที่คริสเตียนอธิษฐานโดยการวางมือบนคนเจ็บเพื่อขอให้พระเจ้ารักษาเขา พระองค์ก็จะให้ฤทธิ์เดชของพระองค์ผ่านมือนั้นและรักษาเขาตามแผนการของพระองค์และในเวลาของพระองค์ คนที่เรียนวิทยาศาสตร์ถูกสอนให้คิดเป็นหลักการ ต้องมีข้อพิสูจน์บนหลักฐานมั่นคงและบนงานวิจัยก่อนจะเชื่ออะไรสักอย่าง แต่ก็ยังมีอะไรหลายอย่างในเชิงวิทยาศาสตร์ที่ยังบอกไม่ได้ว่า มีจริง เกิดจริง พิสูจน์ไม่ได้ด้วยประสาทสัมผัสทั้งห้าของเรา และพิสูจน์ไม่ได้ด้วยเครื่องมือทางวิทยาศาสตร์ที่มีอยู่ในขณะนี้ แต่สิ่งเหล่านั้นก็มีจริงและเป็นจริง พระเจ้าตรัสว่า ‘ไม่ใช่ธุระของเจ้าที่จะหาข้อพิสูจน์ตรงนั้น ให้เชื่อในสิ่งที่เจ้าเห็น’ ถ้าใครไม่เชื่อว่าพระเจ้ามีจริง ก็ให้ดูพระราชกิจที่พระองค์ได้ทรงสร้างไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยในโลกนี้”

“เมื่อผมต้องรักษาคนไข้ที่ป่วยหนักหรือไม่สามารถรักษาได้แล้วและผมทราบว่าสุดท้ายคนไข้คนนี้ก็ต้องตาย เช่น คนที่เป็นมะเร็งขั้นสุดท้าย ผมก็จะบอกเขาว่าผมช่วยเขาจนสุดความสามารถแล้ว ผมจะเอาหนังสือเรื่องของพระเจ้าไปให้เขา และบอกเขาว่า ‘ผมเป็นคริสเตียน ผมมีพระเจ้าที่ผมเชื่อ ผมจะอธิษฐานเผื่อคุณ คุณรู้จักพระเยซูคริสต์ไหม ?’ และเริ่มเล่าเรื่องพระเจ้าให้เขาฟัง มีบางคนขอให้ผมอธิษฐานให้เขา ผมก็อธิษฐานให้ ขอให้ทุกอย่างเป็นไปตามน้ำพระทัยพระเจ้า และผมก็ยังคงรักษาตามขั้นตอนของแพทย์ต่อไปด้วย ในการทำอย่างนี้ ถ้ามีคนเปิดใจเชื่อพระเจ้าเพราะผม ผมคิดว่าผมไม่ได้หว่านคนเดียว อาจจะมีคนหว่านเรื่องของพระเจ้าให้แก่เขามาก่อนแล้ว ในการทำงานผมจะอธิษฐานกับพระเจ้าตลอดเวลา ผมเชื่อว่าพลังอธิษฐานจะเกิดผลหากเราวางภาระไว้กับพระเจ้าอย่างแท้จริง พระเจ้าเป็นผู้ควบคุมทุกอย่างให้เกิดผลอันดีตามพระทัยของพระองค์ ผมเชื่อว่าพระเจ้าทรงรักและปกป้องคนของพระองค์เสมอ”

“ผมเคยจัดกลุ่มประชุมเล็กๆ สำหรับนักศึกษาแพทย์ที่มีความสนใจเรื่องพระเจ้า พระเจ้าใช้โอกาสนี้ให้พวกเราช่วยแก้ปัญหาซึ่งกันและกัน เช่น มีนักเรียนแพทย์คนหนึ่ง เขาเป็นคนเดียวในบ้านที่เชื่อพระเจ้าและถูกพ่อแม่ต่อต้าน พวกเราได้ให้คำแนะนำแก่เขาว่าจะต้องปฏิบัติตัวเป็นลูกที่ดี แม้จะเหน็ดเหนื่อยจากการเรียนและกิจกรรมต่างๆ ก็ต้องช่วยเหลืองานของพ่อแม่ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง แล้วกลุ่มของเราก็ได้เห็นพ่อแม่ของนักเรียนแพทย์คนนี้มาร่วมงานคริสตมาสที่กลุ่มของเราจัดขึ้นเพื่อเล่าเรื่องของพระเยซูให้คนอื่นได้รู้”

สำหรับคำตรัสของพระเยซูที่ว่า “เราเป็นทางนั้น เป็นความจริง และเป็นชีวิต” คุณหมอวิรัชยืนยันว่า “ไม่ต้องสงสัยกับพระธรรมตอนนี้ เพราะพระเยซูตรัสด้วยว่า ‘ไม่มีผู้ใดมาถึงพระบิดาได้นอกจากจะมาทางเรา’ หมายความว่าทุกคนจะไปถึงพระบิดาผู้ทรงเป็นพระเจ้าองค์เที่ยงแท้ได้โดยทางพระเยซูเท่านั้น คนทั่วไปอาจจะบอกว่าเราเกิดและตายหลายชาติ ผมเชื่อว่าเรามีชาตินี้ชาติเดียว คนที่เชื่อและวางใจในพระเยซูคริสต์นั้นจะกลับเข้าสู่แผ่นดินของพระองค์เมื่อหมดเวลาในโลกนี้ การพยายามทำความดีเพื่อจะไปสวรรค์นั้นก็ยากที่จะเป็นไปได้เพราะขาดตัวเชื่อมคือพระเยซูคริสต์ซึ่งเป็นพระเจ้าผู้สละชีวิตเพื่อช่วยให้เราไม่เป็นคนบาปอีกต่อไป ผมไม่สงสัยและจะไม่กลับไปหาสิ่งที่เป็นฝ่ายโลกหรือความเชื่ออื่น พระเยซูคริสต์เจ้าเป็นที่สุดของผม กว่าจะเข้าใจถึงจุดนี้ต้องใช้เวลา พระเจ้าจะเปลี่ยนแปลงเราทั้งจิตใจและบุคลิก ให้เรารู้จักเอื้ออาทรและใส่ใจกับคนอื่น ถ้าเรามีใจสงสารคน นั่นก็เป็นเพราะเราได้รับการเปลี่ยนแปลงใหม่จากภายใน”

“ผมชอบพระคัมภีร์ทุกข้อ และนำมาใช้ต่างวาระต่างเวลา พระธรรมสดุดีบทที่23 ตั้งแต่ข้อหนึ่งถึงข้อสุดท้ายเป็นความจริงที่เกิดขึ้นกับชีวิตผม คนที่เป็นคริสเตียนต้องตระหนักว่าแม้จะมาเป็นคริสเตียนแล้วปัญหายังคงมีอยู่ พระเจ้าไม่ได้ยกปัญหานั้นออกไป แต่พระองค์ทรงช่วยให้เรามีความสามารถในการผ่านปัญหานั้นไปได้อย่างสง่างาม พระเจ้าจะทำกิจของพระองค์ผ่านผู้คน”

“ผมอยากบอกว่าเราทุกคนเกิดมาครั้งเดียว ตายครั้งเดียว และไม่รู้ว่าตายแล้วจะไปไหน ถ้ารอให้ใกล้ตายแล้วค่อยคิด เราจะทำอย่างไรถ้าความตายมาถึงเราแบบปัจจุบันทันด่วน เวลานั้นเราก็จะเหมือนคนไม่มีหวังแล้ว แต่พระเจ้าเป็นความหวัง ชีวิตของเราเหมือนกับเรามาทัวร์ชั่วคราวในโลกเพียงไม่กี่วัน บ้านถาวรอยู่ข้างบน (สวรรค์) หลังจากเรามาเที่ยวสนุกสนาน ก็ต้องกลับบ้าน แต่ถ้าหลงทางกลับบ้านไม่ถูก ก็คงลำบาก ถ้าใครยังไม่รู้ว่าอนาคตจะไปไหนดี น่าจะลองชิมพระเจ้าดูบ้าง ลองชิมพระคริสตธรรมคัมภีร์ ถ้าใครชิมแล้วบอกว่าไม่ดีก็ไม่เป็นไร พระเจ้าเปิดโอกาสให้คุณมีอิสระทางความคิดและการตัดสินใจ ถ้าใจของคุณยังแข็งกระด้างอยู่ก็ไม่มีทางจะพบพระเจ้าได้ แม้แต่คนที่รับใช้พระเจ้าเอง พระคัมภีร์บอกว่า “มิใช่ทุกคนที่เรียกเราว่า ‘พระองค์เจ้าข้า พระองค์เจ้าข้า’ จะได้เข้าในแผ่นดินสวรรค์” แต่ผู้ที่ปฏิบัติตามพระทัยพระบิดาของเราผู้ทรงสถิตในสวรรค์จึงจะเข้าสวรรค์ได้ สำหรับบางคนที่รับใช้พระเจ้าแต่ไม่ได้ยอมจำนนกับพระเจ้าจริงๆ ขอหนุนใจให้แสวงหาความจริงของพระเจ้าเมื่อยังมีโอกาสอยู่ สำหรับผม ผมคิดเสมอว่าจะรับใช้พระเจ้าในหน้าที่ที่รับผิดชอบให้สมบูรณ์ที่สุด”